დიდი დრო გავიდა მას შემდეგ, რაც შენს პატარა ქალაქში, უკანასკნელად გესტუმრე, ტომ.
მაპატიე, რომ არ მომიწერია აქამდე. ჩვენთან ბევრი რამ შეიცვალა. ბოლოს შენთან რომ ვიყავი, ხეები მწვანე იყო, სახლებიდან კი ჯერ კიდევ ბჟუტავდა სინათლე.
ტომ, ვიცი, არ გაგიკვირდება თუ გეტყვი, რომ თითქმის დამავიწყდა ქუჩების სახელები შენს ქალაქში, და უკვე ვფიქრობ, რა იქნება ხვალ.
არა, არ იფიქრო რომ დიდებს დავემსგავსე, ასე ხდება ხოლმე.. აი მანდ, თქვენთან კი არაფერი იცვლება.
აქ სხვანაირადაა. იცი, ზოგჯერ მომწონს კიდეც , ცხოვრებას თავისთავად ერგები და ისიც ცდილობს დაგეხმაროს. აქ ასე ხდება. დიდი ქუჩებია და განათებული, სულ განათებული ხმაურიანი ქალაქი. კარგიცაა ზოგჯერ.. მაგრამ..
ნეტავ სულ ბავშვად დავრჩენილიყავი ტომ.. Continue reading
ანას დღიურები 